Kathambari Novels
அத்தியாயம் – 23 [Mini Episode]
பேசியது அனைத்தும் நினைவில் வந்தாலும்… ரவியோ, கீர்த்தியோ எதையும் வெளிக்காட்டவில்லை! பேசியவைகளை டேவிட்டிடம் சொல்ல வேண்டுமென நினைத்திருக்கிறார்கள்! இனி ஒருவரை ஒருவர் அப்படிப் பேசாமல் பார்த்துக் கொள்ளவும் நினைத்தார்கள்!
காரணம்… டேவிட் என்ற ஒருவனுக்காக!!
ரவி அவளை வரவேற்கும் விதமாக, “ஹாய்” என்றான். சிறு மென்னகையுடன் அவளுமே, “ஹலோ” என்று சொல்லிக் கொண்டாள். அதன்பின் நால்வரும் பொதுவான விடயங்கள் பேசினார்கள், உணவு வரவழைத்து உண்டார்கள்.
விடயங்கள் தீர்ந்தது போல் பேச்சில் இடைவெளி வரவும்… மது, “உங்களுக்கு வெட்டிங் சிம்பிளா இருந்தா பிடிக்குமா, இல்ல க்ரான்டா இருக்கனுமா” என்று கீர்த்தியிடம் கேட்க, “ஐ கெஸ் கிரான்ட் வெட்டிங்… ஒன் டைம் டிராமெட்டிக் ப்ரோபௌஸல் பிடிக்கும்னு சொல்லிருக்கா” என்றான் டேவிட்.
“அவங்க சொல்லியும் சிம்பிளா பண்ணிருக்க” என்று மது சிரிக்க, டேவிட்டும் சிரித்துக்கொண்டு, “என்கேஜ்மென்ட் பார்ட்டி கீர்த்திக்குப் பிடிச்ச மாதிரியே பண்ணிடலாம்” என்றுவிட்டு, “நீ சொல்லு” என்றான் கீர்த்தியிடம்.
“என்ன சொல்லனும்” – கீர்த்தி.
“டெக்கரேஷன், தீம்… எப்படி இருக்கனும்னு” – டேவிட்.
“இப்பவேவா…” என்று கீர்த்தி தயங்க, “இப்பதான்! சும்மா சொல்லுங்க…” என்று மது ஊக்குவிக்க, “நீங்க லவ் மேரேஜ்னு டேவிட் சொன்னான். முதல அதுபத்தி சொல்லுங்க. அப்புறம் நான் சொல்றேன்” என்றாள்.
மது, “எங்க லவ் மூனு வருஷம் பழசு கீர்த்தி” என்றதும், அந்தப் பேச்சில் கலந்து கொள்ளாமல் இருந்த ரவி, “ஹலோ!!” என்று அதட்டும் தொனியில் சொல்ல, “அது உண்மைதான?” என்றாள் மது அமைதியாக.
சிறு புன்னகையுடன் கீர்த்தி, “பழசுனாலும் சொல்லுங்க மது” என்றாள்.
“ஓகே” என்று நேராக அமர்ந்து, “இங்க பேமிலி டுவர் வந்திருந்தேன். அப்பதான் ரவியைப் பார்த்தேன். பார்த்ததுமே எனக்குப் பிடிச்சது… ரவிக்கும் என்னய பிடிச்சிருந்தது! அவன்தான் ப்ரோபௌஸ் பண்ணான்.
ரியால்டோ மார்க்கெட்ல இருக்கிற ஒரு ஷாப்ல வச்சிதான் லவ் சொன்னான்! பேமிலியா ஷாப்பிங் வந்திருந்தோம். அவங்க வேற கடைல இருக்கிறப்போ, இவன் வந்து இப்படிச் சொல்லிட்டு நிக்கிறான். அவங்களுக்கு தெரியாதுதான், ஆனாலும் எனக்குப் பக்குபக்குனு இருந்தது.
ஆனா அவனை வெயிட் பண்ண வைக்கல. உடனே நானும் லவ் பண்றேன்னு சொல்லிட்டேன். இங்க இருந்த வரைக்கும் டெய்லி எப்படியாவது ரவியைப் பார்த்திடுவேன். நிறைய கிஃப்ட்ஸ் கொடுத்தான். கோண்டோலா ரைட் கூட்டிட்டுப் போனான். இங்கிருந்து போறப்ப… ஃபீல் பண்ணேன் தெரியுமா…
ஒரு ஸ்டேஜ்ல வீட்ல சொல்லி, மேரேஜ்க்கு சம்மதம் வாங்கி… அப்புறம் மேரேஜ் வரை ஃபோன்ல பேசினது, இவனுக்காக பாரிஸ் வந்தது, ஐஃபில் டவர் போய் பார்த்தது… எல்லாமே மறக்கவே முடியாது” என்று சிலாகித்துச் சொன்னாள்.
உடனே ரவி, “இப்பதான் பழசுனு சொன்ன” என்று அசட்டையாக சொல்ல, “ம் பழசுதான்… ஆனா பெஸ்ட்! போதுமா” என்று சொல்லிவிட்டு, “இப்போ நீங்க சொல்லுங்க” என்றாள் கீர்த்தியிடம்.
அவர்கள் பேச்சைக் கண்டு மென்னகையுடன் இருந்த கீர்த்தி… டேவிட் முகம் பார்த்து, “ஏதாவது ஒரு பீட்ச் சைடு, க்ரே வுடன் ஸ்டேஜ், பர்பிள் கலர் ஃபிளவர் டெகரேஷன், பிங்க் லைட்ஸ், ப்ளூ கலர் ட்ரஸ்ல நம்ம ரெண்டு பேரும்… வேற, அப்புறம்… ம்ம் … இப்ப இவ்ளோதான் தோனுது” என்றாள்.
மது, ரவி கவனமாகக் கேட்டிருக்க… தனிக்கவனமாக, அதாவது காதலாக கேட்டிருந்த டேவிட், “என்னெல்லாம் தோனுதோ சொல்லு. உனக்குப் பிடிச்ச மாதிரி பண்ணலாம்” என்றதும், கீர்த்தி தலையாட்டினாள்.
அதன்பின் இனிப்பு உட்பட மேசையில் நிரம்பியிருந்த பல்சுவை உணவை உண்ணுவதிலும், குளிர்பானங்கள் குடிப்பதிலும் நேரம் போனது. கீர்த்தியிடம், “கேட்கனும்னு நினைச்சேன்… உங்க ஃப்ரண்டு பேரென்ன” என்றாள் மது.
“திலீப்” என்று கீர்த்தி கூற, “ஒரு ஃப்ரன்டுதானா” என்று மது கேட்க, “ம்ம்” என்று மெல்ல கீர்த்தி சொன்னதும், “பட் பெஸ்ட் ஃப்ரன்ட் இன் தே ஹோல் வேல்டு, ரைட்” என்று டேவிட் அவளைப் பார்க்க, “ம்” என்றாள் அழுத்தமாக. பின் திலீப் புகைப்படத்தை அலைபேசியில் அவர்களுக்குக் காட்டினாள்.
“அவர் எங்க இருக்கிறாரு” – ரவி.
“இங்கதான்” – கீர்த்தி.
“அவரையும் இன்னைக்கு இன்வைட் பண்ணிருக்கலாமே” – மது.
“இப்போ பிசினெஸ் ட்ரிப்ல இருக்கான்” – கீர்த்தி.
“என்ன பிசினஸ்?” – ரவி.
“வீவிங்… வெல்வெட் கர்டெய்ன்ஸ், ரக்ஸ், குஷன்ஸ் மெனுபேக்ச்சர் பண்றது”
“மெக்கானிசைடா… ட்ரடிஷனலா?” – ரவி.
“ட்ரெடிஷனல்னா ஸ்கில்டு வீவர்ஸ கிடைக்கிறது கஷ்டம். அதோட வீவிங் யூனிட் மெயின்டெய்ன் பண்றதும் பெரிய வேலை” – டேவிட்.
“மெக்கானிசைடு, இனிதான் ஸ்டார்ட் பண்ண போறான்” – கீர்த்தி.
“பல்க் ஆர்டர்ஸ் மட்டும்தானா, இல்ல வீட்டுக்கும் பண்ணித் தருவாங்களா” – ரவி.
“சரியா தெரியல… அவன்கிட்டத்தான் கேட்கணும்” – கீர்த்தி.
“நம்ம வீட்ல மாத்தப் போறோமா?” – மது.
“இல்ல, சும்மாதான் கேட்டேன்” என்று சொன்னபடி மணி பார்த்தவன், “இண்டஸ்ட்ரியல் போர்ட்க்கு போகணும், கார்கோ ஷிப்ல மட்டீரியல்ஸ் வந்திருக்கு, கலெக்ட் பண்ணனும்” என்று ரவி எழுந்தான்.
“எத்தனை பேக்கேஜ்” – டேவிட்.
“எயிட்” என்றவன்… மதுவைப் பார்த்து, “டோர் லாக் பண்ணிட்டுத் தூங்கு… வர லேட்டாகும்” என்றதும், “உன்கிட்ட கீ இருக்குல?” என்று கேட்க, “ம்” என்றான்.
“நானும் வரேன்” என்று டேவிட்டும் எழுந்து கொள்ள, “வேண்டாம், ஒர்க்கர்ஸ் வருவாங்க. இங்க பேசிக்கிட்டு இரு” என்றதும், டேவிட் கீர்த்தியைப் பார்க்க, “நீ போ… நான் மதுகூட பேசிட்டு கிளம்பறேன்” என்று மதுவைப் பார்க்க, “எனக்கு ஓகே” என்றாள் அவள்.
டேவிட், ‘வர்றேன்’ என்பது போல் கீர்த்தியிடம் தலையசைக்கவும், “அப்புறமா கால் பண்றேன்” என்று அவள் சொல்ல, “ம்” என்று ரவியுடன் நடந்தான்.
அவர்கள் போனதும் கீர்த்தி, “ஜாப் எதுவும் செர்ச் பண்றீங்களா, ஆக்ச்சுவலா உங்க பிளான் என்ன மது” என்றாள்.
“இந்த தடவை இந்தியா போனப்பதான் இதுபத்தி பேசினோம். எங்களோடது கார்மெண்ட்ஸ் பிசினஸ். அதுக்கு ரீலேட்டடா ஒரு பிசினஸ் இங்க ஸ்டார்ட் பண்ண பிளான் இருக்கு”
“இங்க ஆரம்பிக்கிறதுனா நிறைய ப்ராசஸ் இருக்குமே… கஷ்டம்ல”
“அதெல்லாம் அப்பா பார்த்துப்பாங்க. இந்த வருஷம் எண்டுல இனிஷியேட் பண்ணிடுவாங்க. ஸ்டார்ட் பண்ணப்புறம் நான் அத ரன் பண்ணா போதும்”
“ஓஹ் ஓகே” என்றவள், “ஒரு காஃபி குடிக்கலாமா” என்று கேட்க, “மழை வர்ற மாதிரி இருக்கிறதால எனக்குமே தோணுது” என்று மது கூற, காஃபி வாங்கி… அதைக் குடித்தபடியே பேசினார்கள். சற்றுநேரத்தில் மழை மேகம் அதிகமாக சூழவும், விடைபெற்று வீட்டிற்குச் சென்றார்கள்.
*****************************
இரவு பதினொன்று!
‘மாஸ்க்’ வந்த சரக்கு பெட்டிகளை எல்லாம் எடுத்து வைத்துவிட்டு, ரவியும் டேவிட்டும் வீட்டிற்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். டேவிட் அலைபேசியைப் பார்த்தபடி வர, “என்னடா?” என்றான் ரவி.
“கீர்த்தி ஃபோன் பண்றேன்னு சொன்னா… இன்னும் பண்ணல”
“நீ கால் பண்ண வேண்டியதுதான்”
“தூங்கிருப்பா, நாளைக்குப் பண்ணிக்கிறேன்” என்று அவளுக்கு புலனசெய்தி அனுப்ப அலைபேசியில் தட்டச்சு செய்ய, அவனைத் தொந்தரவு செய்யாமல் இருக்கவேண்டி ரவி அமைதியாக வந்தான்.
சற்றுதூரம் நடந்த பின் ரவி, “என்னடா நடக்குது அங்க…” என்று படபடத்துச் சொல்ல, அவன் கை காட்டிய திசையில் டேவிட் பார்த்ததில்… மனம் அதிர்ந்து, முகமெங்கும் அப்படியொரு அதிர்ச்சி அப்பிக் கொண்டது!
அவர்கள் பார்த்த திசையில் சிலர் நின்றிருந்தனர்! கூடவே அலங்கார ஆடை அணிந்து, ரோஜாக்கள் நிறைந்த பூங்கொத்தை பிடித்தபடி கீர்த்தி நின்றாள்! அவள் முன் கோர்ட், சூட் என்றிருந்த திலீப்… மண்டியிட்டு இருந்தான்! அவன் கையில் ஏதோ வாசகம் எழுதியிருந்த அட்டையைப் பிடித்திருந்தான்!