Kathambari Novels

---

அத்தியாயம் – 1

---

காஸ்டெல்லோ சிஸ்டியரி வெனிஸ்! [Sestiere Castello] [செப்டம்பர் – 2019]

வேக வேகமாக கீர்த்தி கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள். வெளிர் நீல வர்ண ஜீன், வெள்ளை நிற முழுக்கை சட்டை என்றிருந்தாள். ‘டக்இன்’ செய்த சட்டையை முழங்கை வரைக்கும் மடித்துவிட்டிருந்தாள். வேலைக்குச் செல்லும் போது பெரும்பாலும் அவளது உடையலங்காரம் இப்படித்தான் இருக்கும்.

வேண்டுமென்றால் மேற் சட்டையின் நிறம் மட்டும் மாறும். அதுவும் வெளிர் நிறங்களாகத்தான் இருக்கும்!

கூந்தலை அள்ளியெடுத்து போனிடெயில் போடுகையில் கதவு தட்டப்பட்டது. ‘ஹேர் டை [hair tie]’க்குள் முடிக்கற்றைகளைத் திணித்தபடி, “வா திலீப், கதவு திறந்துதான் இருக்குது” என்றாள், இந்த நேரத்தில் வருவது நண்பனாகத்தான் இருக்குமென்று கணித்து.

வீட்டினுள் வந்த திலீப் என்கின்ற இளைஞன், அவள் தயாராகுவதைப் பார்த்து “ப்ச் என்ன இது… இன்னும் கிளம்பலயா?” என்று உரிமையான குரலில் கேட்க, “கிளம்பிட்டேன்… கிளம்பிட்டேன், அவ்ளோதான்” என்றாள் படபடவென.

“புக் படிச்சிட்டே இருந்து, லேட்டா தூங்கி… லேட்டா எழுந்திருச்சிப்ப?!” என்று அவள் பழக்கங்கள் அறிந்து சொல்ல, ‘ஆமாம்’ என்பது போல் அவள் ஒரு சிறு புன்னகையைத் தந்ததும், “சாப்பிட்டியா?” என்றான்.

முகத்திற்கு ஒப்பனைகள் செய்தபடியே, “ம்கூம், அவகோடாவ ஸ்கூப் பண்ணி வச்சிருக்கேன். டோஸ்ட் செய்யனும்” என்றதுமே, “நான் செய்யறேன்” என்று அவளுக்காக உணவு தயாரிக்க அங்கிருந்து மேலே செல்லும் படிக்கட்டுகளில் கடகடவென ஏறிச் சென்றான்.

மிதமாக உதட்டுச் சாயம் இட்டு… ஒப்பனையை முடித்தாள். பின் மெத்தையில் இருந்த புத்தகத்தை, அங்கங்கே கிடந்த துணிகளை எடுத்து வைத்துவிட்டு, வீட்டை லேசாக சுத்தம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.

வாடகைக்கே வசித்து வருகிறாள் என்றாலும், வீட்டைச் சுத்தமாக வைத்துக் கொள்ளவாள். அளவில் மிகச் சிறிய வீடு என்பதால் பராமரிப்பது எளிதுதான். எந்த அளவிற்குச் சிறியது என்றால்… அவள் நின்று கிளம்பிக் கொண்டிருந்த அறைதான் வீட்டின் கீழ் பகுதி.

அதில் மெத்தையுடன் கூடிய கட்டில் போட்டிருந்தாள். ஓரமாக குளியலறை, அதனருகே துணி அலமாரியும், சிறு புத்தக அலமாரியும் இருந்தது.

அவள் மட்டுமே வசிப்பதால் இத்தகைய அளவீட்டில் வீடு இருக்கிறதா என்று கேள்வி கேட்டால், ‘ஆமாம்’ என்பதுதான் பதில்!

சுத்தம் செய்ததும், படிக்கட்டில் ஏறி மேலே போனாள். மாடியமைப்பு மாதிரி கிடையாது. ‘டியூப்லெஸ்’ அறை போல, பத்திற்கு ஆறு என்ற அடிக்கணக்கில் இருக்கும் அப்பகுதியை சமைலறையாக மாற்றியிருந்தாள்.

அந்த அறை… சிறு சமையல் மேடை, அதை ஒட்டி சன்னல், அதன் வெளிப்புற பலகையில் வண்ண மலர்கள் பூக்கும் பூந்தொட்டிகள் என்றிருந்தது. வந்தவள், எக்கி எக்கி பலகையின் கடைசி ஓரம் உள்ள செடிகளுக்கும் நீர் ஊற்றினாள்.

தினமும் அவள்தான் இதைச் செய்கிறாளென்று தெரியும். இருந்தும், “பார்த்து பண்ணு” என்று அவன் கவனமாக இருக்க சொல்ல, “ம்ம்” என்று கையிலிருந்த தண்ணீரைத் துடைத்து, சன்னலை ஒட்டிப் போட்டிருந்த மிகச் சிறிய மெது இருக்கையில் அமர்ந்தாள்.

“சாப்பிடு” என்று ரொட்டியைக் கொடுத்தவன்… அவளருகில் அமர்ந்து, “இந்த கார்னர்ல எக்ஸ்ட்ரவா டோஸ்ட் ஆயிடுச்சி. அத சாப்பிடாத” என்று ரொட்டித் துண்டின் ஓரத்தைக் கட்டினான்.

“ம்” என்று வேகமாகச் சாப்பிட்டாள். கூடவே, “நான்தான் வந்து பண்ணிப்பேனு சொன்னேன்ல, நீ எதுக்குப் பண்ண” என்றாள்.

“பரவாயில்ல… நீ மெதுவா சாப்பிடு” என்றான் அக்கறையாக.

ரொட்டித் துண்டை வாய்க்குள் வைத்து கொண்டே, “கிளினிக் ஓபன் பண்ண லேட்டாயிடும்” என்று சொல்லி முடித்ததும், தொண்டையில் உணவு சிக்கி இருமல் வந்துவிட்டது.

“ப்ச், சொன்னேன்ல” என்று அவள் தலையில் தட்ட, “தண்ணீ” என்றாள். அவன் எடுத்து வந்து தந்ததும், கடகடவென்று குடித்து முடித்து, வேலைக்குச் செல்ல வேண்டிய அவசரத்தை உண்பதில் காட்டினாள்.

கீர்த்தி உண்ணும் அளவு தெரியுமென்பதால், “இது மட்டும் பத்தாதுல…” என்று திலீப் கேட்க, “ம்” என்று சாப்பிட்டபடி அவள் சொல்ல, எழுந்து சென்று பேக்டு லிட்ச்சி [packed litchi] பழச்சாறை பெரிய டம்பளரில் ஊற்றி வந்து, “ம்ம்” என்று அவளிடம் தந்தான்.

அதை வாங்கிக் கொண்டு… ஒரு வாய் ரொட்டித் துண்டு, ஒரு மிடறு பழச்சாறு என்று சாப்பிட்டவளிடம், “சிலது பர்ச்சேஸ் பண்ணனும், இந்த சாட்டர்டே ஷாப்பிங் போலாமா” என்று கேட்டான்.

“போலாம், ஆனா சண்டே! வெப்சைட்ல ரெண்டு மூனு வீடு பார்த்தேன், என் பட்ஜெட்க்கு கரெக்டா இருந்தது. இன்ட்ரெஸ்ட் ஷோ பண்ணிருந்தேன், அதுல ஒன்ன பார்த்துக்க சொல்லி மெயில் வந்திருக்கு. சாட்டர்டே அங்க போனும்”

ஆம், வேறு வீடு பார்க்கிறாள்தான்! ‘தனக்கென ஒரு இடம்’ என்ற நிம்மதியை அவளுக்கு இவ்வீடு தந்திருந்தாலும், வருமானத்திற்கு ஏற்றதாக இருந்தாலும், வீட்டு உரிமையாளர் கேட்டுக் கொண்டதினால், இந்த வீட்டைக் காலி செய்ய வேண்டிய சூழலில் இருக்கின்றாள் கீர்த்தி.

தீலிப்பிற்கும் அது தெரியுமென்பதால், “ஓனர் நோட்டீஸ் கொடுத்து ஒரு மாசம் ஆயிடுச்சில. அப்போ சாட்டர்டே போய் வீட பார்க்கலாம், சண்டே ஷாப்பிங் அன்ட் சீட் மீல் டே (Cheat Meal Day), ஓகே?” என்றான்.

“எனக்கு எல்லா நாளும் அப்படித்தான்!” என்றாள் சாப்பிட்டபடி.

சிரித்தபடியே அவன், “லெமன் கார்லிக் பாஸ்தா சாப்பிட்டு வரலாம்…” என்று அவள் விரும்பி உண்ணும் உணவு தெரிந்து கூற, “டபுள் ஓகே” என்றாள்.

சாப்பிட்டு முடித்து, ஒருமுறை கண்ணாடியைப் பார்த்துவிட்டு, “கிளம்பலாம் திலீப்” என்றதும்… அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடத்தில் இருவரும் வெளியே வந்து, வெனிஸ் நகர தெருக்களில் நடக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

வெனிஸ்!

ஓர் அழகான நகரம்!!

அட்ரியாடிக் கடல் பகுதியிலுள்ள வெனிஷியன் லகூன் எனும் இடத்தில்தான் வெனிஸ் அமைந்திருக்கிறது. நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சிறு தீவுகளால் ஆனது. ஒவ்வொரு தீவும் கால்வாய்களால் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஒவ்வொரு கால்வாயின் கரைகளும் பாலங்களால் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. நகரின் எந்தப் பகுதியையையும் இதன் வழியே நடந்து சென்றடையலாம்!

ஆகையால் வெனிஸ் ஒரு நடை நகரம்!!

நடக்க சிரமம் என்றால் கேண்டோலா பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். இவை அனைத்தும்… கருப்பு வண்ண பூச்சில், சிவப்பு நிற குஷன் என்று நேர்த்தியான வடிவத்தில் இருக்கும். நகரத்தின் குறுக்கும் நெடுக்கும் ஓடும் கால்வாய்களில் கோண்டோலா பயணம் மிகவும் பிரசித்தி பெற்ற ஒன்றாகும்.

வெனிஸில் இதற்கு மட்டுமே அனுமதி உண்டு. வேறு எவ்விதமான இயந்திர போக்குவரத்திற்கும் இடம் கிடையவே கிடையாது! கார், பைக் என்று எந்த வாகனத்தையும் வெனிஸில் பார்க்க முடியாது!

ஆகையால்… வெனிஸ் இயந்திர இரைச்சல் இல்லா நகரமும்கூட! இத்தகைய இயல்புடைய நகரத்தின் தெருக்களில் நடக்கும் சுகம், இசை தின்றிடா பாடல் வரிகள் இதயத்திற்கு தந்திடும் இதத்திற்கு ஒப்பானது!!

கால்வாய் ஓரங்களின் பாதைகள், நடைபாதை தெருக்கள் எல்லாம் ‘கிளாசிக்’ சாம்பல் நிற கற்கள் பதிக்கப்பட்டிருக்கும்.

சாதாரண வீடுகள் மூன்று அல்லது நான்கு மாடிகள் வரை இருக்கும். சிவப்பு செங்கற்களால் வீட்டின் வெளிப்புற தோற்றம் இருக்கும். எளிய செவ்வக கதவு மற்றும் மெருகூட்டப்படாத பளிங்கு கல்லால் சன்னல்கள் அமைக்கப்பட்டு, அதன் ஓரங்கள் பூந்தொட்டிகளால் நிறைந்திருக்கும்.

கடைகள், உணவகங்கள் எல்லாம் பெரிய சதுக்கத்தில் இருக்கும். சதுக்கம் என்றால் நான்கு தெருக்கள் கூடும் இடம்… நாற்சந்தி போன்றது. வெனிஸில் சின்னதும் பெரிதுமாக நிறைய சதுக்கங்கள் உண்டு.

இத்தகைய சிறப்பியல்களும், அழகிய கட்டட கலையும் கொண்டுள்ள நகரம் வெனிஸ்! காண்போரை ஈர்த்து, அவர்கள் இதயத்தைக் கொள்ளையடித்துக் கொள்ளும் ஒரு அழகான நகரம்!

இதன் தனித்துவத்தில் சுற்றுலா பயணிகளின் சொர்க்க புரியாக திகழ்கிறது!!

வெனிஸில் மொத்தம் ஆறு சிஸ்டியரி [Sestieri – District] உண்டு. இதில் கீர்த்தி வசித்து வருவது காஸ்டெல்லோ சிஸ்டியரில்!

திலீப் பிறந்தது, வளர்ந்தது வெனிஸில். கீர்த்தியோ… பிறந்தது தமிழ்நாட்டில், வளர்ந்தது வெனிஸில். சமையல் வேலை செய்வதற்காக இவள் அம்மா தேவி வெனிஸ் வந்தார். அப்போதிருந்தே கீர்த்தியின் வாழ்க்கை இங்கேதான்!

தேவி வேலை செய்ய வந்த இடம் திலீப் வீடு!!

திலீப்பிற்கு இப்படித்தான் கீர்த்தி அறிமுகம். சிறுவயதில் சில நேரங்களில் ஒன்றாக விளையாடுவதில் ஆரம்பித்த இருவரின் தோழமை உணர்வு, எல்லா காலகட்டங்களையும் கடந்து, இதோ… வெவ்வேறு வேலை என்றாகிவிட்ட பின்னும், பணிச்சுமைக்கு இடையிலும் தொடர்ந்து வருகிறது.

சூழல்கள், சூழ்நிலைகள் எப்படி இருந்தாலும், ஒருவரின் நலனில் ஒருவருக்கு அவ்வளவு அக்கறை உண்டு… அக்கறை எடுத்துப்பார்கள்.

கீர்த்தியிடம் சென்று, ‘திலீப் உனக்கு யார்?’ என்று கேட்டால், கேள்வி முடியும் முன்பே ‘மை பெஸ்ட் ஃப்ரண்ட்’ என்று புன்னகையுடன் பதில் வந்திருக்கும்! எப்போது கேட்டாலும் அவளது பதில் இதுவாகத்தான் இருக்கும்!!

ஆம்… திலீப் அவளுக்கு ஒரு நல்ல நண்பன்!!

அவளுக்கென்று பள்ளி, பல்கலைக்கழக நட்பு வட்டாரங்கள், தோழமைகள் என்று எதுவும் கிடையாது. இன்று பணி நிமித்தமாக சிலரிடம் பேசி பழக்கம் ஏற்பட்டிருந்தாலும்… வேலை என்ற எல்லைக்குள்தான் அது இருக்கும்.

நட்பு, நண்பன் என்ற வட்டத்திற்குள் இருப்பது திலீப் மட்டுமே!!

அவன் செய்யும் ஒவ்வொரு உதவிக்கும், ‘தேங்க்ஸ் திலீப்’ என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்க மாட்டாள். அதுபோல் அவனால் உதவிட முடியாத சூழ்நிலை ஏற்பட்டால், ‘சாரி’ என்று சொல்ல வேண்டிய அவசியம் அவனுக்கு இருக்காது. அவன் நிலையைப் புரிந்து கொள்வாள்.

இதேபோல் திலீப்பிடம் சென்று, ‘கீர்த்திக்கு நீ யார்?’ என்று கேட்டால், அவனது பதில் என்பது, ‘ஃப்ரண்ட்’ ‘பெஸ்ட் சப்போர்ட்டர்’ ‘கேர் டேக்கர்’ ‘வெல் விஷர்’ என்று ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் ஒவ்வொன்றாக இருக்கிறது.

அதாவது… இப்போது அவளைப் பார்த்துக் கொள்வது போல், உறுதுணையாக இருப்பது போல் காலம் முழுவதும் இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். உடனே, ‘இது காதலா?’ என்று கேட்டால்… இல்லவே இல்லை என்பான்!

அவள்மீது அவன் வைத்திருக்கும் பாசத்தை மூன்று எழுத்துக்குள் அடைத்து, அடக்கி வைக்க முடியாது… இயலாது. மீறி வைக்க நினைத்தால் மூச்சு முட்டிப் போகும். அப்படியொரு அளவில்லா பாசம் அவனுடையது!

சரி… இதுபோன்ற எண்ணம் இருப்பதால்தான் இதையெல்லாம் செய்கிறானா என்றால், இல்லை… நிச்சயமாக இல்லை. இப்போது செய்வதை… கடைசி வர செய்ய வேண்டும் என்பதற்காகவே இப்படியொரு எண்ணம்!

கூடவே அவனுடைய எண்ணம் நடந்தாலும், நடக்காவிடிலும் அவன் கீர்த்தியை கவனித்துக் கொள்ளும் விதம் இப்படித்தான் இருக்கப் போகிறது!

இதை அவளிடம் வெளிப்படுத்தி இருக்கிறானா என்றால்… இல்லை, இன்னும் இல்லை. இதுபோன்ற ஓர் எண்ணம் இருக்கிறதே தவிர, கண் பார்வையிலோ பேசும் வார்த்தையிலோ அதை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்க மாட்டான்.

அவளால் அவனைக் கணிக்க முடியாதா என்ற கேள்வி எழுந்தால், முடியாது என்றுதான் பதிலளிக்க முடியும்! ஏனெனில் அவளைக் கவனிக்கும் விதத்தில், அவளுடன் பேசும் முறையில்… எந்தவொரு மாறுதலும் அவனிடம் இல்லை!

சிறுவயதில் எப்படியோ… இப்போதும் அப்படித்தான்!!

அவ்வளவு கவனமாக இருக்கிறானா என்று கேட்டால்… அதெல்லாம் இல்லை. கீர்த்தியைக் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதில்தான் அவனது கவனம் இருக்கும். சரி… அப்படி எதற்காக அவளைப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றால், சொல்வதற்கு அவனுக்கென்று சில காரணங்களும் உண்டு.

அதேபோல் சொல்லத் தயங்குவதற்கும் ஒரு காரணம் உண்டு!

இந்த நிலை இவர்களை எங்கே அழைத்துப் போகப் போகிறது என்று பிறகு பார்க்கலாம். ஆனால் இப்போது கீர்த்தியின் உளவியல் ஆலோசனை மையம் இருக்கும் சான் மார்க்கோ சிஸ்டியரிக்கு அழைத்து வந்திருந்தது.

திலீப், “பை… ஈவினிங் பார்க்கலாம்” என்று கிளம்பிவிட்டான்.

அவன் போனதும், ‘ரீசோல் யுவர் லைஃப், தெரபி சென்டர்’ [Resole Your Life, Therapy Center] என்று பெயர்பலகை பதிக்கப்பட்டிருந்த கட்டிடத்தின் கதவைத் திறந்து உள்ளே வந்தாள். கட்டிடத்தின் உட்புற, வெளிப்புற தோற்றம் சிகிச்சை மையத்திற்கான அடையாளங்கள் இல்லாமல் சாதாரணமாக இருந்தது.

பெரிய சதுரமான அறை! அதன் ஒருபக்கம் நீள் இருக்கை, புத்தக அலமாரி இருந்தது! மற்றொரு பக்கம் மேசை, நாற்காலிகள் போடப்பட்டிருந்தன! மர பகிர்வு வைத்து அறையின் ஒருபகுதி சிறிய அறையாக மாற்றப்பட்டிருந்தது!

அந்தப் பகுதியில் ஒரு சன்னலும், மெது இருக்கைகள் சிலதும் இருந்தன! போதுமான வெளிச்சம், குறைவான அலங்கார பொருட்கள், மந்த நிறத்தில் இருந்த சுவர்கள் என அனைத்தும் மிக நேர்த்தியாக காட்சியளித்தன! கூடவே தூய்மையாகவும் இருந்தது!!

அத்தூய்மை குறையாமல் இருக்க மெது இருக்கை, மேசை, நாற்காலிகளை சிறு துடைப்பானால் தூசி தட்டிவிட்டு, இருக்கையில் வந்தமர்ந்தாள். அவள் உளவியலாளர் என்பதால் குறிப்பேட்டை எடுத்து இன்று ஆலசோனை வழங்க வேண்டிய நபர்கள் குறித்த விவரங்களை ஒருமுறை பார்த்துக் கொண்டாள்.

இரண்டு வருடங்களாக இந்த ஆலோசனை மையத்தை நடத்தி வருகிறாள். இதற்கான படிப்பு படித்திருக்கிறாள். இன்று அவளுடைய ஆலோசனைக்காக பத்து மணியளவில் ஒருவர் வந்தார்.

சாதாரண உரையாடலாக தொடங்கிய ஆலோசனை அமர்வு… தற்போதைய அவரின் மனநிலையை பகிர்ந்து கொள்ள வைப்பது… அதை மாற்றிட அல்லது குறைத்திட… சாந்தமான, அக்கறையான, கனிவான குரலில் அவள் பேசுவது என்று தொடர்ந்தது.

அவரிடம் ஆங்கிலத்தில் பேசிக் கொண்டே வந்தவள், ‘இந்த உலகத்தில எல்லா கவலைய போக்குறதுக்கும் ஏதாவது ஒரு மருந்து இருக்கும். மருந்தே இல்லாத கவலைனு இங்க எதும் கிடையாது… சரியா’ என்று நம்பிக்கையாக சொல்லி, அந்த ஆலோசனை அமர்வை முடித்தாள்.

***********************************************************

சான் போலோ [ San Polo ] சிஸ்டியரி!

அளவில் மிகச் சிறிய சிஸ்டியரி இது!

நகரின் இரண்டாவது பெரிய சதுக்கத்தை முன்புறமாக கொண்ட இரண்டு தளங்கள் கொண்ட ஒரு வீடு! அதன் பின்பகுதியில் அமைதியான கால்வாய் ஒன்றிருந்தது!

வீட்டின் அறைகள் அனைத்தும்… விசாலமானதாக, வெளிச்சம் நிறைந்ததாக, இருந்தது. விலையுயர்ந்த கலை பொருட்கள் வைக்கப்பட்டு, வேலைப்பாடுகள் அதிகமுள்ள வெல்வெட் மெது இருக்கைகள் மற்றும் பெரிய கம்பளங்கள் போடப்பட்டிருந்தன.

உட்கூரைகள் அகலமான, மிக நீளமான உத்திரங்களைத் தாங்கியிருந்தன. மரத்திலான அறைகலன்கள் மற்றும் கலைபொருட்கள், மின் சாதனங்கள் வீடெங்கும் நிரம்பியிருந்தன.

ஆடம்பர தளபாடங்கள், பளிங்கு தரைகள் என்று சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். சுருக்கமாக கூற வேண்டுமானால், வீட்டில் வாழ்வோரின் செல்வ செழிப்பை எடுத்துரைக்கும் விதமாக ஏகப்பட்ட எழிலை உள்ளடக்கிய வீடு!!

கீழ்தளத்தில் இருந்த அறையில் மூன்று பேர் இருந்தனர்! அங்கிருந்தவர்களில் ஒருவன் பெயர் ரவி! அவனுக்கு அருகில் ஒரு பெண் இருந்தாள். இவள் ரவியின் மனைவி, பெயர் மது! மற்றொருவன் நின்று கொண்டிருந்தான்… வெனிஷியன் தோற்றத்தில் இருக்கும் இவன் ரவியின் நண்பன்!!

அவனது பெயர் டேவிட் ஃபெரோ [David Ferro]!!

அவ்வளவு நேரம் நண்பனுக்காக, அவனுடைய நலனுக்காக யோசித்து ரவியும் மதுவும் பேசியிருந்தார்கள். இவர்கள் இன்று மட்டும் இப்படிப் பேசவில்லை, சமீப காலமாகவே இப்படித்தான் பேசிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். இவனைப் பற்றி மட்டுமே யோசிக்கிறார்கள்.

அவர்கள் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த டேவிட்… பெரிய சன்னலுக்கு முன் சென்று, “தேர் இஸ் நோ க்யூர் ஃபார் சம் சேட்நெஸ் (சில கவலைக்கெல்லாம் மருந்தே கிடையாது) இது அப்படி ஒன்னுதான். என்னய இந்தக் கவலையோட இருக்க விடுங்க. இத க்யூர் பண்ணலாம் வேண்டாம்” என்றான் கண்ணீரைச் சுமக்கும் கண்களுடன்!!